Een verhaaltje vanaf het terras

Omdat ik in mijn appartement nog steeds geen WiFi heb, schrijf ik bij deze een verhaaltje vanaf het terras van Bar Victoria, waar ze zo vriendelijk zijn om me gebruik te laten maken van hun WiFi.

Ondanks de tegenvallers zoals een kapotte wasmachine, enkel koud water in het appartement, nog steeds geen WiFi, een barst in mijn laptop scherm, blaren van de schoenen van me werk, 3 crackhoeren en een dronkaard die bij mij in/op de straat wonen en een oud vrouwtje in mijn appartementencomplex die telkens mijn naamsticker van de brievenbus afhaalt! (Don't ask me why) wil ik het graag hebben over de LEUKE dingen hier in het land van de tapas, sangrías en de knappe Spanjaarden!!

Inmiddels zijn we zo'n 1,5 week verder... waarvan ik 1 week lekker vakantie heb kunnen houden. Ik vloog de 25e met het vliegtuig richting Barcelona en daalde in eerste instantie neer in een dikke grijze wolk. Gelukkig was na enkele dagen deze grijze wolk weer verdwenen en was het tijd om op het strand te gaan liggen!
Tussendoor heb ik nog een bezoekje gebracht aan het hotel waar ik zou gaan werken. Tijdens een rondleiding werd me verteld in welke zaal de wedstrijdbespreking zou zijn van Atletico Madrid en dat ik één ruimte niet in mocht omdat Tata Martino daar zat te chillen! Maar, volgens mijn collega, zou ik die vast nog wel tegenkomen omdat hij soort van in het hotel woont.
Met FC Barcelona - Atletico Madrid op komst, was het 's avonds dus tijd voor een potje voetbal kijken in een klein café'tje... ik voelde me een beetje ongemakkelijk omdat ik een van de weinige was zonder een Barcelona shirt, maar zolang ik maar net zo hard mee ging juichen met de rest scoorde ik net zo veel punten bij de Spanjaarden als Messi voor Barcelona scoort.
In dat café'tje zat er verassend genoeg een bekend gezicht onder het televisiescherm! Er zat een Spanjaard die ik in juli al eens eerder had gezien toen ik op huizenjacht was! Nadat we hem aangesproken hadden en hij daadwerkelijk de juiste persoon bleek te zijn, werden we meteen uitgenodigd om mee op stap te gaan. En ja hoor, een bar met een Nederlandse eigenaar uit 't Gooi... Echt Spaanser werd het er dus niet op, dus besloten we op vrijdagavond nog een keer op stap te gaan bij Club CDLC aan het strand. We stonden tenslotte toch op de gastenlijst dankzij onze Lou met al haar connecties. Na een goed avondje stappen en een aantal keer 7,50 voor een wijntje te hebben betaald, was het tijd om naar huis te gaan en de rest van de week lekker 'tranquilo' te doen.

Tijdens mijn overige vrije dagen heb ik uiteraard lekker tapas gegeten, sangría gedronken, op het strand gelegen, op het terras gezeten, door de smalle straatjes geslenterd, een 'ov-kaart' gekocht en een écht Spaans persoonsnummer gekregen (EINDELIJK!!) Dus ik mag me inmiddels een Hollandse Spanjaard noemen!
Daarnaast heb ik Parc Montjuïc bezocht en heb ik, zoals iedere andere toerist, een foto'tje gemaakt in het Olympisch stadion.
Ook heb ik zoals alle Barcelonaren (??) hardgelopen over de boulevard en begin ik langzaamaan in te burgeren. Ik weet inmiddels dat de tijden, afspraken etc. niet echt nageleefd worden en ik daar ook niet teveel van moet verwachten. Maargoed, misschien moet ik ook gewoon die strikte en punctuele Hollandse mentaliteit even loslaten en gewoon net zo'n onbezorgd leven gaan leiden als de Spanjaarden hier. Want ach, er zit tenslotte toch een wasserette in me straat, ondanks die barst in me laptop scherm kan ik 'm nog wel gebruiken, met de temperaturen hier is een lauwe douche ook wel te doen, heb ik verder geen last van die crackhoeren en die dronkaard, staat er ondanks m'n naam nog wel een huisnummer op m'n brievenbus en heb ik altijd nog WiFi hier bij Bar Victoria.

Nu we het toch over Bar Victoria hebben... ik ga hier maar eens verder aan m'n Sangría'tje...


Hasta Luego!